एकदा ग्वाल्हेर येथील गोपालाचार्यांचे एक शिष्य प.प. श्री वासुदेवानंद सरस्वती स्वामी महाराजांचे दर्शनास आले .एक रात्री महाराज एकटे असता त्यांनी विचारले , " महाराज ! आपण संयासाश्रमी असता मूर्ती पूजा का करता ? "याचा शास्त्राधार कुठे आहे ?आपण गायत्री जप करतो पण मूर्तीपूजेवर आपला बिलकुल विश्वास नाही ! ". त्यावर महाराज म्हणाले , " शास्त्रीबुवा ! निर्गुण उपासनेचा अधिकार आहे ज्याने मिळविला त्याने सगुण उपासना केलीच पाहिजे असे नाही . आपल्या अधिकार मोठा असल्याने आपणाला मूर्तीपूजा करण्याची कारण नाही . पण ही मूर्तीच आम्हाला सोडून जात नाही .मग आम्ही पूजा करावी की नाही ते आता तुम्हीच सांगा. ".त्यावर शास्त्रीबुवा म्हणाले , " आपणच मूर्तीला सोडून द्या म्हणजे झाले ." त्यावर , " बरे तसे करू " असे म्हणून महाराजांनी समारोप केला. पुढे एके दिवशी महाराज शास्त्रीबुवांना घेऊन गंगेवर गेले व बरोबर नेलेली दत्तमूर्ती गंगेच्या प्रवाहात ठेवून ते तीरावर आले. इतक्यात चमत्कार असा दिसून आला की , जल्प्रवाहात समर्पण केलेली ती अंगुष्टप्रमाण मूर्ती महाराजांचे समोर येऊन तयार ! हे पाहिल्याबरोबर शास्त्रीबुवांचा निर्गुनोपासनेबधल असलेला अहंकार लयला जाऊन ते सगुणोपासना करू लागले.
मेरे बारे में---Nirupama Sinha { M,A.{Psychology}B.Ed.,Very fond of writing and sharing my thoughts
- nirupamalekhika.blogspot.com
- I love writing,and want people to read me ! I some times share good posts for readers.
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें